Bir Hafta, Bin Ay
Geçtiğimiz hafta Çarşamba günü belkide hayatımın en güzel ve sıra dışı günlerinden birini yaşadım. 22 Haziran 2011 Çarşamba günü Sabancı Vakfı tarafından geliştirilen, CNN Türk aracılığı ile kamuoyuna duyurulan “Fark Yaratanlar” projesinin sezon finali için Sabancı Müzesi’ndeydik.
Sabancı Vakfı Mütevelli Heyeti Başkanı Güler SABANCI‘nın katılımı, Cüneyt ÖZDEMİR‘in de Türkiye’nin Fark Yaratan 32 güzel insanı ile birlikte harika bir TV programı çekimi gerçekleştirdik.
Güler Hanım ile sohbet etme imkanı bulduğum, Düşün Taşın Derneği hakkında bilgi verdiğimiz güzel bir gündü benim adıma. Canlı yayın esnasında Cüneyt Özdemir; “Aralık ayındaki tv programından bu yana ilginç hangi projeler gerçekleştirdiniz?” diye sordu.
Sorusuna cevap verirken 13 üniversitenin bizleri davet ettiğinden bahsettim. Oralarda sunumlar gerçekleştirdiğimizi ve üniversitelerde daha aktif olacağımızın haberini verdim. Program sonrasında Güler Sabancı ilk olarak bana şunu sordu. “Yoksa sizi Sabancı Üniversitesi davet etmedi mi?”
Sorunun cevabı değil ama, Düşün Taşın Derneği ve Kitap Okuma Günleri etkinliği sayesinde bu hareketin gelmiş olduğu nokta asıl önemli olan benim için. Bu işin bu noktaya gelmesine inanılmaz emekler sarf eden bütün ekibime teşekkür ediyorum.
Bir haftanın bin ay gibi bir zaman dilimine yayılmasına sebep olan ikinci konu ise Üniversite Temsilcilerimizi seçmek için 26 Haziran 2011 Pazar günü Holiday INN Otel’de gerçekleştirdiğimiz oryantasyon programı oldu.
Geçtiğimiz dönemde konuşma yapmak üzere gitmiş olduğumuz üniversitelerden almış olduğumuz heyecan ile Düşün Taşın Üniversite Temsilciliklerini açıp o illerde ve üniversitelerde de projeler yapmaya yönelik hayalimizin başlangıcını geçtiğimiz hafta gerçeğe dönüştürdük.
Yüzlerce başvuru arasından seçmiş olduğumuz arkadaşları İstanbul’a davet ettik ve onlardan neler beklediğimizi paylaştık. Ve şu an bambaşka bir heyecanın içerisindeyiz. Teker teker temsilcilerimizi fan sayfamızdan ilan ediyoruz.
Özetle, bu hayatı güzel yaşamak isteyen, kendi ile derdi olan, ailesi, etrafı, ülkesi için bir şeyler yapmak isteyen dert sahibi insanlar arıyoruz. Tek derdimiz de bu dünyadan göçüp gittiğimiz zaman arkamızda “Hep iyi şeyler yaptı” diye anılmak.
